Matkas mnie wykańcza:P

Dosłownie i w przenośni:P Po pierwsze, na moja prośbę wykończyła serce, które wyhaftowałam jeszcze w listopadzie. Od jakiegoś czasu miałam już wizję jak je wykończyć, ale ani nie mam maszyny do szycia w Michigan ani nie umiem jej obsługiwać:( A Matkas od lat jest z nią zaprzyjaźniona:)

Serce oczywiście od razu miało być dla mamy:) Więc i motywację do skończenia tej pracy miała większą:P Serce już wisi na ścianie w pokoju rodziców:]

Materiał na tył ten sam, który znajduje się na lutowym wafelku:)

Ale to nie koniec! Kobieta się mocno rozkręciła i powszywała zamki do wszystkich toreb Levi’sa jakie zakupiłam! A pokazywałam je tu i tu i tu! A oto pierwsza torba jaką sobie kupiłam w Tuesday Morning. Już od roku była w domu, a teraz ma i zamek, więc mogę ją spokojnie nosić:) Matkas, jesteś gigant:D

A jak mnie Matkas w przenośni wykańcza? Tak często przypominała mi o wykończeniu zaczętych robótek, że uległam:P Czasem się tak zastanawiam, o ile więcej prac powstałoby w roku, gdybym nadal mieszkała z rodzicami?

Po pierwsze, skończyłam kawowy hafcik! Dziś już wisi na moim biurko-barku:P

Moja wizja z tego wpisu została w pełni ziszczona:P

Ręcznie malowane guziczki:)

I kawowa wstążeczka:]

Ten hafcik do dziś mi się bardzo podoba:)

Po drugie, zszyłam też kolczyki, które zaczęłam haftować jeszcze w maju. W Michigan weny starczyło tylko na wyhaftowanie muliną satynową czerwonych serduszek. A dzięki Matkasowi w środę miałam już gotowe kolczyki!

Są dosyć malutkie, bo jeden kwadracik na czarnej 16ct to 6x6 kratki, czyli9 mm!

Serduszka to tylko 4x4 kratki.

Ale mam jeszcze mniejsze, bardzo podobne kolczyki:P Te pierwsze mają 5x5 kratki na 16ct czyli 8 mm:D

Jedna z par jest Matkasa, ale nie wiem która, bo mama nie umie się zdecydować:P

Fajnie, jak mama mnie tak motywuje do pracy:) W ciągu roku też to robi, choć tylko przez skypa:(

W nagrodę Matkas dostaje pewne drobiazgi:) Małe drewniane puzderko przyjechało z gliwickiej Cepelii.

 

 

A takie różowe nożyczki kupiłam dziś mamie pomimo ulewy na naszym targu:) Nasza targowa pasmanteria coraz bardziej mnie zadziwia. Może za niedługo pani będzie miała w sprzedaży zestawy do xxx? Białe nożyczki są moje, a kupiłam je we wrześniu w Warszawie.

Dziękuję za wszystkie komentarze nt mojej wciąż powiększającej się kolekcji kolczyków:) I nie, niestety nie wiem ile ona liczy:( Kolczyki przechowuję w różnych pudełkach, puszkach, etc w różnych miejscach pokoju, więc nie jestem w stanie ich policzyć:( Jeśli chodzi o noszenie, to oprócz tych najnowszych od mamy, wszystkie miałam na uszach choć raz:) Jakbym miała kupować kolczyki byle tylko leżały to bym ich nie kupowała.

 

damar5 – Chodziło mi o wpis tylko i wyłącznie kolczykowy, a takiego to już od dawna nie było. Oj, jeszcze tak dobrze mnie nie znasz, że zdziwiła Cię Hello Kitty:P

Mushu – Dziękuję za tak miły komentarz. Takie słowa uskrzydlają i napędzają do nowych prac:) Z niecierpliwością czekam na Twoją stronkę, koniecznie daj mi znać jak powstanie!

malgorzata-p17 – Puszka jest dość spora, bo ma średnicę18 cm, a głęboka jest na8 cm. Mieści się w niej o wiele więcej kolczyków niż w notce. Większość jej zawartości już dawno pokazałam na blogu.

ann_margaret – Naparstki nie są policzone, bo tak jak i kolczyki nie są w jednej kupie:( Mam je w dwóch pudełkach. Policzę je na nowym mieszkaniu, jak już dorobię się półeczek. Poczekaj jeszcze z 4 lata i będziesz znała dokładną liczbę:D