Wszystkie drogi prowadzą do Grecji:)

Bo czy wodą czy lądem to najważniejszy jest cel podróży – nasza ukochana Grecja:) W tym roku poraz 19 spędzaliśmy wakacje w Elladzie (jak nazywają swoją ojczyznę Grecy). Po zeszłorocznych wakacjach w Katowicach wszyscy w czwórkę wyczekiwaliśmy dnia wyjazdu. Jeszcze na początku roku liczyliśmy, że linie promowe (z Włoch do Grecji) opamiętają się i obniżą obłędnie wysokie ceny, ale niestety nie zrobiły tego. Na szczęście mój tata ostro śledził na forach internetowych relacje z przejazdu drogą lądową i w końcu pokonując niemiłe wspomnienia sprzed lat, wspólnie podjęliśmy decyzję, żeby ruszyć do Grecji przez byłą Jugosławię. Bo w końcu gdzie nam będzie tak dobrze jak w Grecji? :D

Z promów zostały nam w tym roku tylko naklejki na obecnej przyczepie i wspomnienia wszystkich naszych rejsów (kiedyś pisałam o nich tu). Przyczepa nieco przykurzona, ale wszystko się wyjaśni jak zobaczycie, gdzie staliśmy:D

Trasę lądową znamy już od lat, pierwszy raz pokonywaliśmy ją w roku 1990, w czasie naszych drugich wakacji w Grecji, ale pierwszych przyczepą kempingową:) Wtedy jeszcze polską przyczepą z Niewiadowa. Oj, ile wspomnień mamy z naszymi dwoma polskimi przyczepami. Kto to przeżył, ten wie o czym mówię:P Do dziś nie zapomnę widoku liści prześwitujących przez „skorupę” jak się w ciągu dnia próbowało spać w środku, a słońce już na całego operowało. No i to ciepełko w środku, bo polskie przyczepy nie mają żadnej izolacji:P A i jeszcze chmary komarów i innych owadów, bo po co komu moskitiera:P Nie mam zdjęć naszych przyczep przy sobie, bo wtedy jeszcze nie mieliśmy aparatów cyfrowych, ale mniej więcej wyglądały tak. Zdjęcie z neta. Oj, jakie fajne wakacje w nich spędzaliśmy:)

Ostatni raz drogą lądową jechaliśmy do Grecji 14 lat temu, czyli w roku 1998. Była Jugosławia do dziś nie kojarzy nam się dobrze. Głównie z powodu pewnego incydentu w 1990 roku, kiedy to chcieli nas zabić:( Skubańce odkręcili nam koło w przyczepie, które odleciało w czasie jazdy kiedy to wyjeżdzaliśmy z długiego tunelu. Dzięki Bogu tata jechał zgodnie z przepisami czyli 20km/h i pomimo deszczu do dziś jesteśmy wśród żywych. W tym roku też jechaliśmy przez ten tunel (znajduje się w Macedonii). Później jeszcze pokonywaliśmy tą trasę dwukrotnie, w roku 1997 i 1998. Działy się różne niemiłe rzeczy, problemy z tankowaniem, bo pan na stacji nalewał specjalnie z dystrybutora z drugiej strony, żeby nalać tylko pół tego co chcieliśmy, bo myślał, że nie spojrzymy ile nalał, cyganienie na wymianie pieniędzy, idiotyczne opłaty na granicy za ekologię (chyba za oddychanie:P) i odkażanie (czyli spryskanie samochodu i przyczepy białą breją, której później ciężko się było pozbyć), albo strach że nas okradną, bo jakoś nachalnie oglądali nasze rowery na parkingu i odjechali dopiero jak tata wyszedł z przyczepy. „Najlepszą” atrakcją była granica jugosłowiańsko-macedońska. W środku nocy ją przekraczaliśmy, bo przedtem kilka godzin czekaliśmy na przemarsz wojsk do Kosowa i jak rodzice poszli wymienić pieniądze na benzynę, Maciek i ja zostaliśmy w samochodzie. Maciek spał, a ja widziałam jak dwie panie wysiadły z samochodu osobowego dokładnie przed nami, chyba też żeby wymienić pieniądze, a zaraz później pojawił się facet z łomem i otworzył im bagażnik. Na moich oczach je okradał!!!!!!!! Mogłabym tu jeszcze pisać i pisać, ale nie będę Was zanudzać. W każdym bądź razie w tym roku pojechaliśmy jeszcze raz znaną trasą, trasą wiodącą przez Czechy, Słowację, Węgry, Serbię i Macedonię. I co? Muszę powiedzieć, że byliśmy w wielkim szoku, jak wszystko się zmieniło, zmieniło pozytywnie. Widać, że Serbia dąży do UE. Ludzie na stacjach benzynowych uśmiechnięci, życzą Ci udanej podróży. Na bramkach na autostradzie wszystko oki. A kiedyś strach było dać większą sumę, bo nie wydawali reszty:( Choć obok stała ich policja. No i może wszystko jest już cacy, ale jakoś nadal mamy obawy przed spaniem na ich ziemi i tradycyjnie te ponad 700km po Serbii i Macedonii pokonujemy w jeden dzień.

W podróż wyjechaliśmy 30 maja (kurka, ile czasu już minęło!). Pierwszego dnia przejechaliśmy Czechy, Słowację i wiekszość trasy wiodącej przez Węgry.

W Słowacji zawsze lubię oglądać góry:)

Następnego dnia pobudka wczesnym rankiem, bo trzeba przejechać Serbię i Macedonię, żebyśmy już bezpiecznie spali po greckiej stronie.

W Serbii krajobraz już nieco inny, tu objazd Belgradu.

Do Grecji wjechaliśmy nocą 31 maja. Następnego dnia jeszcze tylko kilka godzin na greckiej autostradzie, która jest puściutka! Prawie żadnego ruchu:P Nie wiem czy ogólnie są unikane, bo pewnie jeszcze nie wszyscy się przekonali do trasy lądowej prowadzącej do Grecji, a może po prostu było jeszcze za wcześnie na jakiś ruch. No i jeszcze jedna ciekawostka – nie ma stacji benzynowych! Ponad 300km przejechaliśmy autostradami i tylko jedna stacji była zaraz obok autostrady, do wszystkich innych trzeba było zjezdzac kilka kilometrów do miasteczek. Chyba nie opłaca się wielkim koncernom stawiać stacji na greckich autostradach:P

Spójrzcie na te góry! Jeszcze inne niż na Słowacji czy u nas:) Uwielbiam te skrajności Grecji – góry i morze! W bonusie macie czoło Osobistego Ojca w lusterku:P Takie już mam miejsce w samochodzie, za tatą:)

Na miejsce dojechaliśmy koło 14. Lygia, czyli nasz mały raj na ziemi:) I tak pusta plaża była prawie cały czas:) Jakby nasza prywatna plaża:D I powiedzcie mi po co nam jakieś hotele, baseny, knajpy, tlumy turystów czy inne atrakcje? Czy do Grecji nie jedzie się na taką plażę i ciepłe morze? Nam niczego więcej poza cieniem nie potrzeba:D

Zdjęć niewiele, bo zdradzę Wam wielką tajemnicę:P Uwiebiam spanie w samochodzie! Rodzinka się ze mnie śmieje, że jeszcze nie zdążymy wyjechać z Katowic, a ja już śpię:P Chyba niewiele się mylą:P

 

Kończąc dzisiejszy wpis ostrzegam, że jest to tylko pierwszy z kilku jakie planuję odnośnie naszych wakacji w Grecji:) Zobaczycie jak nam dobrze i dlaczego za rok też planujemy tam jechać:D To były nasze 19 wakacje w Grecji, a 11 w tej samej miejscowości:) Kolejne wpisy będą już bardziej zdjęciowe, bo jednak całych wakacji nie przespałam:P

 

Dzisiejszy post możecie zawdzięczać damar5, która bezczelnie mnie dziś rano motywowała na gg :P Dana, dzięki!

 

truskawki - Nagrobek jest polimerowy, czyli po prostu z plastiku.