Wiosna na dworze, wiosna na kanwie:)

Byłam dziś na spacerze po mojej okolicy – pięknie jest – wiosennie:) A wczoraj wieczorem nie mogłam się opanować i zamiast wykańczać banerek wzięłam się za nowy hafcik. I tak na mojej kanwie zakwitł pierwszy wiosenny kwiatek:) Różowe muliny zmieniłam na takie bardziej biskupie niż odblaskowe i nawet mi się podobają, choć znacie moje zdanie nt różu:P A obrazek jest dla mnie, a nie dla Matkasa:D

Myślę, że na dzisiejszym wpisie skończy się moje codzienne publikowanie nowych wpisów na blogu. Ten semestr nie będzie się za bardzo różnił od poprzedniego, więc będę mieć sporo roboty. Ale to dobrze, czas mi szybciej mija, jak się nie nudzę:) A to znaczy, że wakacje coraz bliżej i spotkanie z rodzinką też:)

 

Co do Waszych komentarzy, jak widzicie wszystkie opublikowałam. Powiem tak, wyraziłam swoje zdanie, do którego nie będę nikogo przekonywać, więc Wy mnie też nie przekonujcie. To że nie piszę o przykrych rzeczach w moim życiu i że mieszkam obecnie w Stanach wcale nie znaczy, że żyję jak w bajce. Nie uważam jednak, że wyżalanie się na blogu jak mi źle, kto jest w mojej rodzinie na co chory, etc,  ma sens, bo nie ma. Mi nie pomoże, a po co ktoś ma się czuć dzięki temu lepiej? Chyba każdy ma w swoim otoczeniu, w rodzinie czy wśród znajomych, kogoś chorego czy potrzebującego. I chyba kto może to pomaga i nie każdy musi się tym  chwalić publicznie. A zawsze sobie pomyślcie, ile jest ludzi, którzy nie umieją poprosić o pomoc:( Ja mam czyste sumienie, nikomu źle nie życzę, więc zdziwiły mnie nieco niektóre kąśliwe i chyba złośliwe komentarze. Ale cóż, sama poruszyłam temat to nie będę się teraz obrażać. Nie lubię po prostu tej całej nagonki tego jednego dnia w roku. Tyle innych akcji jest normalnie przeprowadzanych i chyba nie są mniej ważne. Moja rodzina pomaga innym na różne sposoby, więc to że wyrażę złe zdanie na temat dzisiejszej akcji nie czyni mnie człowiekiem bez empatii. Temat uważam za skończony, nie będę już do niego wracała.