Fuks za fuksem:]

Bo tak można określić moją podróż do domu:) Choć był i element humorystyczny na samym końcu – nie ma jak nasi chłopcy celnicy :P Ale zacznijmy od początku!

 

13 maja godzina 13:20 – ostatni look na mój apartament:( Bye, bye, będę za tobą tęsknić.

Taksówka podjeżdża przed czasem, a nie jak co roku spóźniona – znaczy, że na dobra firmę zmieniłam mój stary przewóz:) Miły chłopak ładuje moje bagaże i objazdami jedziemy na autobus. Tak samo mi je wyładowuje – a to bardzo mile, bo ważą nieco:P

Do Detroit docieram po 2,5h czyli z lekkim opóźnieniem, ale spokojnie, bo mam jeszcze prawie 3h do odlotu. Własnym nieopatentowanym sposobem, czyli tyłem z podręcznym i torebką na plecach ciągnąc obie walizki docieram do odprawy Lufthansy. Jeszcze nie ma tłumów, a pani wydaje się miła:) Rzucam pierwszą walizkę na wagę –24 kg. Nic. Rzucam drugą walizkę –24,5 kgi tylko pytanie jak chcę zapłacić 70$ za dodatkowy bagaż :D Cieszę się, że nic nie mówi, bo bagaż ma niby limit23 kg, a jak powyżej23 kgto wg cennika 150$ :P

Jeszcze pytanie o bagaż podręczny – pewnie, że mam. Czy mogę położyć na wagę? Hmm, wolałabym nie, ale oki. W tym momencie pokazuje się prawie 16kg. Pani na to: „coś tu się nie zgadza,15 kg? Limit jest8 kg.” Stoję grzecznie i się nie odzywam:) Na to pani, czy mogę podręczny nadać do luku bagażowego, odbiorę go z obiema walizkami w Katowicach. W duchu cieszę się z radości, ale spokojnie odpowiadam, że tak, mogę go nadać:) Zwłaszcza, że mam ze sobą jeszcze „małą” i „lekką” torebkę:P Oraz płaszcz z wypchanymi wszystkimi 4 kieszeniami:D Kurka, pierwszy raz nie musiałam udawać, że się nie uginam pod ciężarem bagażu:P

Samolot już ładują:) Lubię Airbusy 330.

Ale to nie koniec szczęścia:) Czekając na wejście na pokład, słyszę, ze wołają Annę S…… Nie brzmi to znajomo, ale moje imię, nazwisko długie jak moje to podeszłam do panienek. I co? Najpierw długo wpatrują się we mnie jak w obrazek i wreszcie dostaję nowa kartę pokładową! Na pierwszej miałam miejsce 38A, na nowej mam 15A. Hmm, zaczynam się śmiać, bo świta mi w głowie co się dzieje. Zaczyna się wchodzenie na pokład, mówią, że zaczynają od klasy pierwszej i biznes, a do drugiego wejścia mają się ustawić ci z miejscami w rzędach od 24. Hmm, a gdzie mój rząd? W klasie biznes!!!!!!!!!!!!! Pani, która dała mi nowa kartę pokładową, po dokładnym obejrzeniu mej skromnej osoby, uśmiecha się od ucha do ucha i pokazuje mi kciuk skierowany do góry:)

Dziewczyny! Chyba już nigdy nie będę lecieć klasą biznes, więc opowiem Wam co tam się dzieje! Normalnie człowiek jest rozpieszczany cały czas! A poza tym było pustawo, więc miejsca obok mnie były puste:)

Te fotele można rozłożyć do pozycji horyzontalnej! Miały nawet wbudowany masażer!!!!!!!!!!!

Zanim jeszcze ruszyliśmy już mogliśmy wznieść toast szampanem!!!!!!

A później kołowanie do pasa startowego. W Detroit głównie są samoloty amerykańskiej Delty.

I startujemy! Opuszczając Detroit! Papa, do zobaczenia w lipcu!

Moja pierwsza sweet focia w kibelku:P Normalnie z tego szczęścia padło mi coś na mózg, bo nigdy czegoś takiego nie robiłam:P

Zawsze z wielkim głodem czekam na pierwszy “posiłek” czyli jakąś słoną zagrychę, ale tym razem nadal nie mogę uwierzyć w moje szczęście:D

Zaczynam oglądać pierwszy film – “The vow”, ale i tak bardziej interesują mnie widoki za oknem. Zachód słońca:)

Pierwszy raz dostaję menu na pokładzie samolotu!!!!!!!! Później rozkładają przede mną bawełniany obrus i na wstęp wybieram prosciutto (włoską szynkę) owinięte dookoła melona:) Mniam!

Na danie główne wybieram pierś z kurczaka z kuskusem:) Pycha!!!!!!!!

Widzicie tą prawdziwą a nie plastikową zastawę? Normalnie szok!!!!!!!

Na deser wybieram ulubione lody Sandry Bullock:P Haagen Dazs – nigdy ich nie jadłam, bo za drogie w sklepie:(

Zaczynam oglądać drugi film – “The girl with the dragon tattoo”.

Później zamieniam fotel w łóżko, ale nie umiem zasnąć:(

Po pewnym czasie prawie wszyscy śpią, niektórzy nawet chrapią:P A ja oglądam wschód słońca nad Europą:)

Zaczynam trzeci film – “Haywire”, ale tego badziewia nie da się oglądać. Po 5 minutach zmieniam na „In time”.

Jeszcze gorący ręcznik na dzień dobry. Śniadanko, którego już nie uwieczniłam – cieplutkie croissanty z miodem:) I…. pierwszy raz udało mi się dostać mleko! W klasie ekonomicznej słyszałam, że jest tylko dla dzieci, a tu stewardzi rzucili się po kartonik specjalnie dla mnie:) Śniadanie bez mleka to nie śniadanie :P

I dolatujemy do Frankfurtu! Jupi, wreszcie w Europie:) A widoki za oknem zupełnie inne niż te w Stanach.

Podróż pomimo braku snu bardzo udana:) Klasa biznes to jednak luksus. Zawsze zabieram ze sobą wałówkę z domu, bo wiem, że będę głodna podróżując w klasie ekonomicznej. A jem wszystko co mi dają, nie patrząc czy lubię czy nie. Tym razem nie byłam w stanie zjeść wszystkiego co mi dali, a byłam przejedzona!!!!!!!!

We Frankfurcie po staremu – czyli kilka godzin oczekiwania na lot do Katowic. Jak zwykle walczę ze snem spacerując po terminalu. Tylko chodzenie mnie nie usypia:(

W kolejnym samolocie już siedzę ściśnięta z innymi:P Ale im bliżej domu, tym lepszy mam humor:) No i praktycznie przesypiam cały lot, bo nie pamiętam ani startu ani lądowania, tylko co nieco pomiędzy:P

Moje walizki i podręczny wyjeżdżają w jednym kawałku, więc radość mam wielką:) I jak co roku prawie lecę do wyjścia z wózkiem, ale….. stop! Trzech celników prosi mnie na bok:( Wiem, że zawartość bagaży mam niespotykaną:P, ale nic niedozwolonego nie przewożę – tego jestem pewna. Chłopców zaciekawił mój bagaż podręczny! Proszę bardzo, możemy go razem pooglądać:P Najbardziej zdziwiło mnie pytanie nr 3. Po tym jak się już dowiedzieli skąd lecę i co studiuję, bardzo inteligentnie spytali się mnie czy nie mam serów i mięsa w walizce?????? Kurka, czy oni nie wiedza, jakie bezsmakowe jest jedzenie w Stanach? :P

Jak już mnie „oczyścili” i mogłam iść wolno, spytałam się czemu mnie zatrzymali, tzn. czy coś się pojawiło w prześwietleniu mojego bagażu, czy tak po prostu mnie wzięli na bok. Cóż, powiedzieli tylko, że muszą sprawdzać, ale co to już nie umieli wyjaśnić:P

Po tych wszystkich 18h przeżyć mogłam wreszcie uściskać rodzinkę:) I po 30 minutach byliśmy w domu:)

 

To jeszcze trochę o filmach:)

Pierwszy, który obejrzałam to „The vow”. Komedia romantyczna, a te uwielbiam:) Myślałam, że film będzie o tym jak główny bohater stara się rozkochać w sobie po raz drugi żonę, która straciła pamięć w wypadku. Myliłam się, bo jakoś nie rozumiem jak można zostawić osobę, którą się kocha i nie walczyć o nią:( Średnio mi się podobał ten film. Jedyny duży plus za miejsce akcji – Chicago:) Tego chyba nie muszę tłumaczyć:D

Drugi film – “The girl with the dragon tattoo”. Książki nie czytałam, szwedzkiego filmu nie widziałam, wiec nie będę porównywać. Ciekawy film, choć za dużo przemocy i momentów jak dla mnie. Ale jeśli Amerykanie zekranizują resztę trylogii, to pewnie będę chciała je obejrzeć.

Później próbowałam obejrzeć “Haywire”, ale pierwsze 5 minut było tak męczące, że zrezygnowałam. A zwiastuny w tv były takie zachęcające:( Czy ktoś ten badziew obejrzał do końca?

Na koniec wybrałam „In time”, bo nic ciekawszego nie znalazłam. Hmmm, dało się obejrzeć, ale strasznie głupawy ten film. A najbardziej męczące było słuchanie: ile jeszcze mamy czasu, mam tyle czasu, daj mi czas, etc. Nudy na pudy i jeszcze szpetna Seyfried:( Nie polecam!

 

Dziś natomiast byłam z Maćkiem w kinie Kosmos na “Tremie” Alfreda Hitchcocka:) To mój ulubiony reżyser i nie mogłam przegapić możliwości obejrzenia jego filmu na dużym ekranie. Mała sala w Kosmosie była pełna. Film nam się bardzo podobał, choć nie jest to typowy film Hitchcocka.

 

Może jeszcze w przyszłym tygodniu uda nam się na jakiś film iść:) A później wakacje w Grecji:)

 

 

Dziękuję za wszystkie miłe komentarze:) Z rodzinką jest bosko!!!!!!

 

 

mama3005 – Nie planuję żadnego maczania w wodzie moich haftów. Ale dziękuję za ciekawą lekturę:D

arabeska291 – O tych publikacjach już pisałam, ale jak masz ochotę to napiszę, że to była 8 i 9:P Aaa! Dziś się dowiedziałam o 10 :D Właśnie czekam na dowód zdjęciowy:)

Carse – Dziękuję za wyróżnienie, ale … sama wiesz:P