28 dni w raju :]

Na dworze leje od rana:( Z Czerwonką załapaliśmy się dziś na „darmowy prysznic”:( Czerwonka złapał dziś gumę, w butach miałam kałuże, a parasol zaczął mi przeciekać i kapało mi na czoło:P O innych nieszczęściach już nie wspomnę:P No nic, ten dzień nie należy do moich, ale przynajmniej powoli dochodzę do siebie, bo wczoraj wracałam do domu wężykiem (na rowerze), taka byłam zmęczona. Dlatego żeby sobie polepszyć humor zapraszam na relację z raju:D Bo tym jest dla mnie Grecja, a właściwie nasza mała miejscowość w Epirze – Lygia:) W tym roku byliśmy tam tylko 28 dni, ale wakacje były bardzo udane:)

 Kilka dni po przyjeździe mieliśmy jeden jedyny dzień z niepogodą:P Trochę popadało, ale przynajmniej wybrałam się z tatą na mały spacer po okolicy i mam kilka zdjęć:) Blada jestem, ale to początek pobytu:P

Widok na naszą plażę:)

Niedaleko mały port.

Nasza plaża i parasol, który zrobił nasz poprzedni gospodarz i dobry przyjaciel – Nikos:)

Puszczam Wam oko:P Włos fantazyjnie rozwiany:P

Lubię fotografować niebo po deszczu:)

Za tą bramą nasz plac:) W tym roku przenieśliśmy się trochę dalej, z działki Nikosa, na działkę jego brata – Wangelisa.

To tyle niepogody:P Pozostałe 27 dni przypiekaliśmy się i pociliśmy na całego:D

Uwielbiam ten błękit nieba i morza!

A plaża cała nasza:D

Piasku nie ma, tylko nasze ulubione drobne kamyczki:)

I nieco większe:P

Te rośliny muszę sobie wyhaftować, bo zawsze mi się kojarzą z zejściem na plażę. Mam już mały wzorek!

Każdy zachód słońca jest inny, ale każdy piękny. Najbardziej lubię wtedy spacery po plaży, kiedy mogę sobie umyć stopy w morzu, a nad głową latają mi nietoperze:) Bo nietoperze nie latają w nocy, ale właśnie jak słońce zaczyna zachodzić:)

To zapraszam na mój codzienny spacer z Maćkiem po okolicy. Zwykle koło 19-20 wychodziliśmy, bo inaczej wracaliśmy zapoceni:P

Od drogi odgradza nas ogrodzenie i brama na kółkach:P Kierujemy się na lewo, w stronę portu.

Widok na stary i nowy port. Jak widać okolica mało turystyczna, bo pustki:P

Można nawet podejrzeć plażę obok.

Krótki postój na podziwianie roślinności w porcie.



Na działce obok rosną sobie karczochy.

Następnie idziemy drogą w górę i mijamy cmentarz, gdzie jak w całej Grecji wszystkie groby są z marmuru.

Czesto znajdują się zdjęcia zmarłych. A co mnie się najbardziej podoba, to takie zwykłe odwiedziny, czasem młodzi Grecy przychodzą i z flaszką na grób i popijają ze zmarłym:) Już puste flaszki i pozostałości po imprezie na cmentarzu mnie nie dziwią:P

Mały kościółek.

 A za nim nasza ławka na placu między szkołą a kościołem:)

Widok mało ciekawy, ale taka jest cała Grecja, krzywa jak w projektach Powella:D

Idziemy dalej, a tu jedyny sklep w naszym mieście. Zwykle zamknięty, bo dzieci właścicielki bardzo leniwe.

Trochę dalej apartamenty. Sporo ich jak na tak małe miasteczko, ale większość pustych. No i te „tradycyjne” już w Grecji, druty wystające z dachów:P

Wzdłuż drogi rosną oleandry.

Na koniec skręcamy w zjazd do naszego placu i kilku innych. Zupełnie nieoznakowany i wielu ludzi mija go nawet nie wiedząc jak piękne miejsce tu się kryje. Po lewej tawerna, gdzie zwykle tylko rodzina jada. Jakoś właściciel nie lubi zarabiać pieniędzy, bo nie ma żadnego znaku na drodze. Budka telefoniczna to właściwie atrapa:P Nie działa od dawna:P

Mijamy jeszcze nasz stary plac, działkę Nikosa. Gdzie wiele fajnych wakacji spędziliśmy. Zatrzymuję się tylko, żeby cyknąć zdjęcie Lygii, to jej swoją nazwę zawdziędza nasze miasteczko:)

I trafiamy pod nasz płot:P

Jest to jedno z najlepszych miejsc, gdzie spędzaliśmy wakacje w Grecji:) Tyle cienia jeszcze nigdzie nie mieliśmy:) To czarne na drzewie, to siatki do zbierania oliwek:)

Po lewej tajemniczy materiał w kratkę to ozdoba kuchni taty:) To tutaj powstają wszystkie pyszne dania:)

W tym roku poraz pierwszy odkąd spędzamy wakacje z przyczepą zrezygnowaliśmy z daszka, czyli płachty materiału nad naszymi głowami. Wangelis nie wyciął za bardzo drzew oliwnych i taki widok ukazywał się, jak siedząc przed przyczepą podnosiłam głowę do góry:)

Zapraszam Was do środka najlepszej przyczepy pod słońcem:) Razem przywieźliśmy ją, tata i ja z Holandii:)

Nawet coroczne mycie jej z zewnątrz i w środku nie jest straszne. Tata szoruje i pastuje naszą Knauskę z zewnątrz, a ja w tym czasie pucuję na połysk środek:) Matkas dostaje „w nagrodę”wszystkie firanki i zasłonki do wyprania:) Uwielbiam początek wakacji, jak wszystko pachnie jak prosto z pralni, a od wszystkich szafek zalatuje miodową aromą Pronto:)

Moja „grzęda”, czyli górne łóżko i „dziura” Maćka, czyli dolne łóżko:) U góry pokazywane już kiedyś półki na książki.

Lodówka z prawdziwego zdarzenia, ma nawet mały zamrażalnik, kuchenka z 3 palnikami, a po przeciwnej stronie nawet ogrzewanie! Pełna kultura, nie? :D

I nasza nocna rozrywka, czyli radio samochodowe, dzięki któremu po 23 możemy słuchać polskiego radia:) A łóżko rodziców jest ogromne!

 W tym roku tata nam nawet sprawił stację pogodową, która zawisła na szafie.

Co prawda nieco kłamała, bo często prognozowała deszcz w środku przyczepy:P

Grecja to oczywiście cykady! Nas one ciągle odwiedzały. Tu np. mały gość na materiale, który osłania naszą toaletę turystyczną przed wścibskim wzrokiem:P

Nie wiem czy wiecie, ale taka cykada 3 lata siedzi w ziemi i na jeden dzień wychodzi. Uczepia się czegokolwiek, jak właśnie nasza krateczka, czy felgi od opon, ogrodzenie, parasole, etc. I powoli wychodzi z wylinki. Najpierw jest zielona, a póżniej robi się brązowa. Wtedy też odlatuje na drzewo i przez jedną noc cyka, a później umiera.

My jesteśmy o tyle wyrozumiali, że czasem z nogi na nogę czekaliśmy aż sobie spokojnie wyjdzie:P

O! Tu już cała, a obok pusta wylinka.

Przed pójściem spać trzeba jeszcze iść śmieci wyrzucić, bo inaczej rano będzie sporo sprzątania po dzikich kotach. A na niebie króluje wtedy księżyc. Uwielbiam jego widok nad morzem i poświatę na wodzie:)

Dobranoc!

A Ty Grecjo, pamiętaj, widzimy się w przyszlym roku! Pod koniec maja lub na początku czerwca:D

 

Na dworze coraz mocniej leje, ale kicham to! :P

 

Dziękuję za wszystkie gratulacje:) Tak sobie ostatnio sprawdziłam, że od mojej pierwszej publikacji nie minął jeszcze rok (1 grudnia 2011). A już mam ich 15 na koncie:P

 

fejferek – Kanwy kupuję w różnych kolorach, bo lubię mieć wybór jak planuję nowy haft. Na różowych już haftowałam. Wszystkie moje zajączki Somebunny to love były na jasnoróżowych kanwach. Nawet jedne kolczyki dla alexls zrobiłam na tej samej kanwie. A brudnoróżową kanwę wykorzystałam do poziomki, mylnie przez niektórych nazywaną truskawką:P Reszta kanw czeka na swoją kolejkę:P Strony, o której piszesz nie miałam nigdy w ulubionych. Wzory jakoś mało w moim stylu:(