Zegnaj, Czerwonka!

W tym roku jak wrocilismy z wakacji w korespondencji zbieranej przez naszych sasiadow znalazlam list z Cross Stitch Crazy. A dostalam nagrode za publikacje!

I to nawet fajna, bo patchworkowa sowka wymiata!

Srednio kojarzylam co im ostatnio wysylalam, ale wiecie jak to jest po przyjezdzie z wakacji, do kompa daleko:P Dopiero chyba po dwoch dniach dotarlam do lapka i przeczytalam maila z gratulacjami od Aeljot. A z niego dowiedzialam sie, ze chodzi o numer 205 Cross Stitch Crazy.

I publikacje haftow dla Czerwonki, perminkow rowerowych, ktore wyhaftowalam pod koniec zeszlego lata. Aga, dzieki za cynk!

Ucieszylam sie bardzo, bo to taki mily akcent na koniec naszej prawie 7-letniej przyjazni:)

Tym razem tak napisalam w mailu do redakcji: "Wyhaftowalam cos dla mojego najlepszego przyjaciela... mojego roweru! Ma na imie Czerwonka i jestesmy razem juz 6 lat w czasie moich studiow na uniwersytecie w Michigan, USA. Moj czas tutaj powoli dobiega konca i chcialam wyhaftowac cos, co bedzie mi przypominalo o Michigan i moim rowerze, wiec wybralam trzy male obrazki, ktore oprawilam w czerwone ramki, bo czerwony jest tez moj rower."

W odpowiedzi Yvette napisala: "Haftowane wspomnienia sa inspirujacym pomyslem na zapamietanie dobrych czasow. Zegnaj, Czerwonka!"

Dla przypomnienia o haftach pisalam tutaj. Wrzesien zeszlego roku jak zawsze byl cieplym koncem lata w Michigan:)

Dzis juz tylko hafty sa ze mna:( Czerwonka zostal w Michigan i mam nadzieje, ze polubil sie z nowa wlascicielka:)

Bylismy razem prawie 7 lat, bo kupilam go w ciagu niecalych dwoch tygodni od przylotu do Hameryki. Kupiony w ramach Bike Project, czyli na podstawie listu od sekretarki z mojego wydzialu w sobote rano mialam prawo kupic uzywany rower w cenie 20$. Pierwszej soboty przyjechalismy wieksza grupa po 9, czyli juz po otwarciu warsztatu i nie zalapalismy sie na nic, bo chetnych co tydzien bylo sporo. Tydzien pozniej maszerowalam z domu o swicie prawie godzine i kolo 6-7 bylam juz pod warsztatem. Jako pierwsza osoba na miejscu mialam mozliwosc wybierac jako pierwsza. Jak tylko zobaczylam juz dostepne rowery, bo wszystkie przechodzily naprawy i byly gotowe do jazdy, nie mialam watpliwosci, ze ten duzy czerwony rower to jedyna opcja dla mnie. I tak juz wrocilismy do domu razem i nie rozstalismy sie az do mojego ostatniego wieczoru w Stanach. Kolo polnocy jak sie pakowalam i oproznialam apartament przyjechal chlopak nowej wlascicielki i kupil Czerwonke:(

Przez siedem lat sporo razem przezylismy, kazde z nas na koniec nie przypominalo siebie z poczatku naszej znajomosci. A ostatni rok to juz spedzilismy codziennie na trasie:) Nawet w zimie sie nie rozstawalismy. Wielu znajomych pukalo sie w czolo, ze przy temperaturach dochodzacych do minus 30 st. C ja i tak poruszalam sie na dwoch kolkach:) Ubieralam sie cieplo, wkladalam okulary rogowe, bo zwykle mi do facjaty przymarzaly i ruszalismy na wydzial, do domu, na zakupy, czy na przejazdzke:)

Tu widac jak sie opatulalam, ale jest i kawalek koszyka Czerwonki i lampka:P

Na trasie po mleko, bez ktorego jak i bez Czerwonki, nie bylo zycia!

Ludzi wcale w zimie nie spotykalam na trasie, wiec musialam sie nieco nagimnastykowac z szukaniem gdzie polozyc aparat do zdjecia:P To bylo wykonane aparatem zwisajacym z drzewa:P Tu wiecej sniegu, ale nizsza temperatura, bo inna czapka i bryle:P

Jak nie padalo, Czerwonka grzecznie czekal pod wydzialem. Sniegu juz nieco stopnialo, ale widac ze w tym roku bylo go sporo. Rowery dobre kilkanascie centymetrow wyzej niz chodnik staly. Kolega obok zimowal pod wydzialem, bo cale kolo ma w sniegu. Zal patrzec, jak niektorzy nie lubia swoich rowerow:(

A jak padalo (snieg czy deszcz) to Czerwonke parkowalam na jedynym na kampusie parkingu pod dachem, 10 minut na piechote od mojego wydzialu, ale nie bylo innego wyjscia, zeby nie miec zardzewialego roweru.

Rowery w ruchu mozna rozpoznac po sniegu na kolach. Bylo tam tez kilka zimujacych rowerow. A parking byl pod wydzialem nauki jezykow obcych.

Na moim wspolnym balkonie w ziemi widac bylo tylko slady stop sasiadow oraz kol Czerwonki :)

Czerwonka nie tylko w codziennych wyprawach na wydzial czy zakupy sie przydawal. Pomocny byl tez jak wysylalam paczki do Polski:) 14x14x14 cali (35,5 cm) i jakies 17 kg latwo miescily sie w koszyku. Jedna lapka na kierownicy, druga na paczce i po 20 minutach przez kampus bylam na poczcie:) O wiele milej, szybciej i bez bolu krzyza niz jazda busem z przesiadka:( Choc niektorzy z ciekawoscia sie na mnie patrzyli:P

Nawet kilka sesji w szybach w drodze po mleko sobie zrobilismy:) Z czasem jak widac robilo sie cieplej. Ostatnie zdjecia juz z maja.

Polbuty mialam pod kolor lakieru:D

Paski (tzn. sandaly) tez byly w odpowiednim kolorze:P

Czerwonka, a wlasciwie koszyk, ktory dokupilam zaraz po zakupie, byl dobrym statywem dla aparatu:) Zreszta pamietam jak sie ze mnie smiali, ze kupilam rower za 20$, a wielokrotnosc tego wydalam na koszyk, blotniki i lampki. Ale nigdy nie zalowalam tych zakupow, bo wszystko zwrocilo sie wielokrotnie. Tu specjalnie zdjecie, na ktorym widac kierownice:P Kolejne juz lepiej wychodzily!

Na rozdanie dyplomow w maju tez jechalam na Czerwonce i nie tylko bylo przyjemnie, bo poczatek maja to byly 30-stopniowe upaly, ale tez i szybciej, bo takie korki to tylko w czasie meczow widzialam na kampusie. Tu juz na sesji zdjeciowej kilka dni po. Ale tez w chalacie z rozdania dyplomow. Tylko dalej nie rozumiem dlaczego wbudzalam taka duza sensacje?

I jedno pamiatkowe zdjecie pod naszym stadionem do futbolu amerykanskiego. Aparat tym razem na slupku:P Nie tylko ja tak idiotycznie w tym kartoniku na glowie wygladalam:P Ale szefowa powiedziala, ze one nie sa od tego, zeby dobrze w nich wygladac:D

A tu jedno z ostatnich zdjec Czerwonki jakie mam:( Zrobione na potrzeby ogloszenia do sprzedazy. Na swoim calorocznym miejscu w apartamencie, na swoich osobistych wycieraczkach. Jak widac duzo soli zostalo na wycieraczkach, bo tegoroczna zima byla biala:(

Mam nadzieje, ze Czerwonka poszedl do dobrego domu. Nowa wlascicielka obiecala mi, ze sie nim dobrze zaopiekuje!

Czerwonka, trzymaj sie! I nie zapominaj o mnie, bo ja o Tobie nigdy nie zapomne. Dzieki za wspolne 7 lat! Byles dobrym przyjacielem, zawsze moglam na Ciebie liczyc:)

 

Wracajac do publikacji, to byla juz moja 39:) Za poprzednia nagroda przyszla jeszcze zanim przylecialam do Polski. Dla przypomnienia bylo to moje laboratoryjne foto i hafcik z szalonym chemikiem:) Caly wpis tu.

A nagroda jak na WOCSa to calkiem niezla, bo czesciowo trafiona:D

Ten duzy wzor juz mi kiedys przyslali:P Pieska sie boje, bo jakis taki grozny:( Ale zestaw z zajaczkiem jest slodki! A muliny metalizowane zawsze sie przydadza!

Zreszta na oslode po rozstaniu z Czerwonka, taka kupka na mnie w domu czekala!

Gazetki, ktore przez ostatni rok kupilam na ebayu brytyjskim i dodatki do nich, nagrody zza publikacje w gazetkach i male zestawy DMC za free od sprzedawcy z ebaya. Powiem Wam, ze jak sie znajdzie dobra oferte na ebay.co.uk to nawet z przesylka z UK wychodzi taniej niz w empiku, a podobnie cenowo do tego co zaplacilabym w Stanach, a musialabym jeszcze brac do samolotu. Jedyny minus to czas, bo dobre oferty pojawiaja sie jak juz w kioskach w Anglii sa dostepne nastepne numery.

Jakos od kwietnia nie umiem sie za bardzo przymusic do xxx, a tez i nieco innych waznych spraw mnie od tego odciaga, ale powoli sobie wymysle jak to wszystko przerobic:) A gazetki czytam od dechy do dechy, wiec mam nieco do nadrobienia:)

 

To tyle na dzis! Mam nadzieje, ze przetrwalyscie moje wypociny, ale musialam nieco o Czerwonce napisac.

 

Dziekuje za odwiedziny i komentarze!

Dzis bylysmy z mama w centrum Katowic i odwiedzilysmy kilka pasmanterii oraz sklep z tkaninami, ale jakos i tu sie pogorszylo. Poza kilkoma slodkimi wstazkami i guzikami nic nie wpadlo mi w oko. Tym razem powstrzymalam sie od zakupow, bo jakby co to daleko nie mam, a i jestem w trakcie porzadkow w garazu, wiec malo mnie rusza:P Choc w Gliwicach i Zabrzu nie bylam tez od 3 lat a innych pasmanterii na Slasku ani w Zaglebiu nie znam, to stwierdzam wszem i wobec, ze u Edyty jest najlepiej w mojej okolicy:)

 

Ciesze sie, ze sowka az tak Wam sie spodobala:) Kolejne halloweenki i nie tylko czekaja na sesje i publikacje:D

 

alex_sue - My z mama to lubimy nasze wycieczki, bo mozemy pobyc ze soba sam na sam, bez chlopakow. To ja biedna mame ciagam po pasmanteriach, ale Chorzow obie lubimy i niedaleko mamy, wiec co jakis czas jezdzimy:)

edytag - Wiem, ze to sa bialka, ale jakos mi przypominaja bryle :D

anna_kalinska - :(

arabeska291 - Autostrady to chyba mamy najdrozsze w Europie:( A troche ich znamy, bo droga do Grecji jest dluga.

Jaglana - Staram sie, aby kazdy moj haft sie nieco roznil od tych, ktore juz wyxxx. Mulina fosforencyjna juz haftowalam halloweenki, a cieniowana nie, wiec wybor byl prosty. Kilka lat temu wykonalam duszka co straszy w ciemnosci:) O tamtych ozdobkach pisalam tu, a teraz tylko dwa zdjecia. W ciemnosci i w swietle dziennym. Robi wrazenie, nie? :D

 

W przyszlosci bedzie tez cos nowego i ciekawego, ale musze sie przylozyc, zeby zrobic dobre zdjecie:]

raeszka - Niestety masz racje:(