Dla Zmarzlaka:)

Matkas, wszystkiego najlepszego z okazji urodzin! Kocham Cię bardzo i już nie mogę się doczekać aż się zobaczymy i wyściskamy:) Pamiętaj, że to coraz bliżej!

Tak jak Ci obiecałam, mam coś specjalnego dla Ciebie:) Nie chciałam, żebyś musiała te kilka godzin do mojego wstania czekać, a na skypie to już tak dobrze, nie będzie widać:( Dlatego teraz trzy z obiecanych prezentów, a jutro rano sobie wybierzesz czwarty:]

Zacznę od inspiracji. Wiem, jak lubisz serduszka a także pastelki, więc jak sobie przypomniałam o tych wzorach z zeszłorocznego wydania Cross Stitch Crazy,wiedziałam, że są idelane dla Ciebie:) Chciałam wyhaftować oba serca, ale niestety nie spodziewałam się, że dziubanie tak długo mi zajmie. Nic straconego, „materiału” mi jeszcze zostało, więc jak oczy odpoczną wezmę się za drugie:) Zeza chyba nie widać, choć czasem pod koniec dnia oczy bolały trochę.

Długo myślałam co Ci w tym roku wyhaftować i podczas wizyty w spożywczaku przypomniało mi się jak rozmiawiałyśmy o hafcie na zaparzaczu:) Wiem, mówiłam, że zacznę do tego okrągłego, ale na półce leżał taki serduszkowy, więc nie gniewaj się:) Kupiłam go w zeszłym tygodniu i zaczęłam dziubać w dniu śnieżycy, normalnie nie mogłam się opanować! Musiałam zobaczyć, czy uda mi się wyhaftować cokolwiek na nim. Gdyby się nie udało, to musiałabym wymyśleć inny prezent. Ale udało się. Następne dni spędzałam głównie na nauce na egzamin, ale już w piątek ruszyłam pełną parą z haftem. Wczoraj udało mi się skończyć i dziś rano po naszej rozmowie szybciutko zrobiłam zdjęcia:) Wiesz, że później wzięłam ze sobą aparat na wydział i znowu się rozpraszałam, bo musiałam pooglądać zdjęcia. I taka radość mnie rozpierała, że coś takiego dla Ciebie zrobiłam:) Mam nadzieję, że spodoba Ci się, bo jak nie... to się policzymy:P

Matkas, oto Twój nowy zaparzacz:) Mam nadzieję, że będzie się dobrze sprawować:P

Pewnie zastanawiasz się jak się haftowało? Raz lepiej, raz gorzej. W niektóre dni zupełnie nie miałam problemów z kolejnymi krzyżykami, w inne nic mi nie szło i musiałam szybko kończyć. Poza tym musiałam się przerzucić na igłę do koralików, bo  te do xxx były za duże:( Trochę dziwnie haftowało się 5cm igłą, bardzo cieniutką. No i jej ostry koniec często mnie dziabał:( Ale dałam radę, bo wiedziałam, że to dla Ciebie! To była najlepsza z możliwych motywacji:) Dla porównania na zdjęciu najmniejsze igły do haftu krzyżykowego.

Może nie wszystkie krzyżyki są równe. No i kilka razy pomyliłam się we wzorze. Kilka razy prułam, ale nie wszystko dało się i nie wszystko dałam radę wypruć. Na szczęście wzór jest niesymetryczny i nic nie widać:D Choć i tak wiem, że nie lubisz jak pruję, ale czasem nie mogę się powstrzymać:P Są też lekkie prześwity, ale na igłę i tak ledwo udawało się nawlec jedną nitkę muliny. Niemniej jednak jestem bardzo zadowolona jak wyszło:)

Oto kilka zbliżeń na Twój prezencik! Jak widać druga część czeka na drugie serce:)

Na zdjęciach może się wydawać, że to są półkrzyżyki, ale zapewniam, że są to pełne krzyżyki:)

A co było najtrudniejsze? Zakańczanie nitek! Normalnie musiałam to robić przy pomocy pęsety! Zwłaszcza jak nitka się platała i musiałam ją ucinać:(

Mam nadzieję, że Ci się podoba:)

A inspiracją do haftu na metalu były te właśnie „hafciki”. Któraś z dziewczyn pokazywała je na forum gazetowym już dawno temu.

Później mama Dany, Pani Kornelia, wyhaftowała różę na sitku. Ile razy miałam załamkę i myślałam, że nie dam rady to patrzyłam na ten haft i mówiłam sobie: „da się, więc i tobie się uda!”

A co jeszcze mam dla Ciebie? Dwie bransoletki! Pierwsza z JoAnn.

A druga z mojego ulubionego spożywczaka:) I co? Nie jest to jeden z Twoich ulubionych kolorów?

Czwarty prezent na wizji za kilka godzin. Udanych urodzin i do zobaczenia!

 

A Wy, moi czytelnicy pewnie się zastanawiacie dlaczego mama to zmarzlak? Ano właśnie dlatego, że urodziła się w lutym! Normalnie cały rok jest jej zimno! Nadal się z tatą zastanawiamy jak można się urodzić w takim kijowym i zimnym miesiącu jak luty? Normalnie tragedia:P Ale i tak wszyscy w trójkę, kochamy naszego zmarzlaka! Na szczęście reszta z nas – tata, Maciek i ja urodziliśmy się w najlepszym miesiącu pod słońcem, w maju:) Nam już nie jest zimno:P