9!!!!!!!! I normalnie brak mi słów:D

Bo co innego mam napisać? Zaraz się też zdziwicie:P

W miniony naukowy weekend w ramach relaksu zaglądałam sobie na blogi, a tu na blogu titani czytam, że widziała moje zdjęcie w najnowszycm WOCSie i że znowu coś wygrałam. Hmm, zdziwiłam się, bo nic mi ostatnio nie odpisali. Zapytałam titanii o co chodzi, ale nie mogłam wysiedzieć i czekać na odpowiedź na blogu:( Takie świństwo mi zrobić, rzucić takie info, jak ja staram się skupić na nauce:P Ale że główka pracuje 24h/dobę:P, to zaraz napisałam na ebayu do jednego sprzedawcy i do Hanulka, bo u niej widziałam nowego WOCSa na blogu. Z ebaya dostałam wiadomość, że jednak mnie nie ma – mówię, trudno i tak nie lubię tej gazetki po ostatnich przebojach z zaginioną nagrodą. Ale, ale, później przyszedł mail od Hanulka! I.... jestem, jestem! A jest to już moja 9 publikacja:P Szok, nie? :P

Gazetka niestety wygląda mało zachęcająco, bo na okładce mój „ulubiony” Kubuś:( Boziu, jak ja nie cierpię durnych dobranocek:( A „gratisy” tym razem też w moim „ulubionym” kolorze – różowym. Jeszcze gdyby był pastelowy! To nie, ten jest „wściekły”:P Dobrze, że przynajmniej połowa „prezentu” jest fioletowa :) Ten kolor już ujdzie:)

Zdjęcie gazetki z ebaya, więc nie prosić mnie tu o wzory:P Zanim do mnie dojrze, to minie pewnie miesiąc! Aaaaa, gazetka wychodzi w Anglii w ten czwartek, ale prenumeratorki z UK już swoje numery dostały:D Oto i WOCS nr 189!

A oto i zdjęcie od Hanulka! Hania, dziękuję bardzo:)

A dlaczego jestem w szoku? Bo mail już dawno wysłałam do nich, jakoś w styczniu. Po drugie, adresu nie podałam, ale chyba mają go już w swojej kartotece:P A po trzecie to się na nich obraziłam:P Za te problemy z nagrodami:( Coś mi się wydaje, że pani od przesyłek coś kombinuje. Może się mylę, ale podejrzewam ją o jakieś zyski z tych niedochodzących przesyłek:( Bo i pierwsza przesyłka z Cross Stitch Crazy jakoś dziwnie zaginęła, a druga zastępcza doszła. I jak się okazało, za obie odpowiada ta sama osoba.

No, ale co ja tam tym razem napisałam? Hmm, chyba połowę maila wycieli:P Ale nazwali mnie 3D makerem:P Czyli, że moje prace są trójwymiarowe:P Podmilają się, nie ma co!

„Tak bardzo zakochałam się w biscornu, które opublikowaliście w numerze 166, że musiałam je wyhaftować. Chciałam, żeby to biscornu było wyjątkowe, ponieważ miało być prezentem dla mojej mamy. Wyhaftowałam je więc na seledynowej kanwie od DMC, bo to jest jej ulubiony kolor i dodałam 2 guziki. Bardzo się jej spodobało! Mam nadzieję, że nie gniewacie się za zmiany jakie wprowadziłam, ale lubię bawić się różnymi materiałami i nitkami. Dziękuję bardzo za uroczy wzór!”

Ja tam jeszcze dodałam, że guziki są specjalne – jeden ala naparstek, a drugi przypomina poduszeczkę na igły, że igłę wyhaftowałam srebrną metalizowaną nitką, a nożyczki złotą muliną DMC, że wyhaftowałam też nitkę mulina satynową oraz zmieniłam serca haftowane od spodu, tak żeby bardziej przypominały serca, bo mama uwielbia serca. Sporo wycięli, nie? :P

Odpowiedź Sue: „Bardzo nam się podobają zmiany jakie wprowadziłaś do biscornu. Uwielbiamy jak hafciarki personalizują swoje prace, dodając coś wyjątkowego od siebie. Dobra robota! Mamy nadzieję, że spodobają Ci się nasze wzory na biscornu z gratisowej książeczki dołączonej do tego numeru.”

Oj, najśmieszniejsza to jest ta „super” nagroda, którą wygrałam:P Badziew straszny:P I coś mi się wydaje, że ponownie zaginie w transporcie:( Tata już mi poradził, żebym dała sobie spokój i maili do nich nie pisała, bo po co, skoro przyznają wirtualne nagrody:P Chyba go posłucham:)

 

Jak ktoś ma ochotę pooglądać szczegółowo moje docenione biscornu, to zapraszam tu.

 

Wczoraj nie umiałam w nocy zasnąć tak się chichrałam z tej publikacji:D Chyba już nie mają chętnych, że takie stare maile drukują:P I nigdy nie myślałam, że dwa razy w tak krótkim czasie nazwą mnie „stitching genius” :P

Aaaa, teraz już nie spodziewam się żadnych komentarzy pod tym wpisem! Wiadomo, że mi gratulujecie, że się ze mną cieszycie, więc po co zostawiać komentarze, nie? Przecież wiecie, że czytam w myślach, nie? No i wiem, jak to musi niektórych denerwować, że aż takie „sukcesy” odnoszę:P Powiem tak, mnie to kicha:P Ja się będę cieszyć, a wraz ze mną moja rodzinka:) A co Wy zrobicie, to Wasza sprawa:P

Tym optymistycznym akcentem kończę na dziś! Nauka woła, jak małe dzieci wołają „jeść” :P Namolnie i bez przerwy:P