Nic dodać, nic ująć :]

Znalazłam kiedyś na ebayu, jakby ktoś miał, to chętnie przygarnę:)

Tekst na hafcie:

Jestem kobietą

Jestem niepokonana

Jestem zmęczona

Dobrze, że jutro piątek:) Choć nie uśmiecha mi się siedzieć w labie ze studentami, którzy olali lab we wtorek. Jak studenci myślą za dużo, to tak później wychodzi:( Pani prof odwołała wykład w środę, to przecież zrozumiałe, że i we wtorek laboratorium odwołane, nie? :P Normalnie nie mogliby odrobić, ale jeśli nie przygotują teraz próbek, to następne 4 laby mają w plecy:( No nic, jak pani prof zarządzi to asystent musi wykonać:(

 

Dziękuję za wszystkie komentarze:)

 

haftyska – Moj tata robił kiedyś pełno zdjęć, a mama później wszystko wklejała do albumów, jeszcze takich z czarnymi kartkami:) Wtedy jeszcze nie było skrapków, a mama już wklejała różne pocztówki, wycinki, etc i opisywała białą kredką:) Każdy miał swoje albumy – Maciek, ja, a rodzice wspólne:) Lubię je przeglądać jak jestem w domu:)

matkas – Pewnie, że sobie to wszystko odbijemy:) A pamiętasz nasze wyjścia do kina na dzień kobiet? :)

bebezet – Tytuł filmu przetłumaczyli bardzo dosłownie – „Strasznie głośno, niesamowicie blisko”. Polska premiera 9 marca. Matkas już zapisała datę w kalendarzu:P A co do polskich kin, masz rację. Choć myślę, że trzeba też nieco poszukać. W normalnych kinach, a nie multiplexach dzieją się fajne imprezy, czasem przeglądy starych filmów, takie tematyczne. W wakacje pisałam o moich wyprawach z Maćkiem do kina i na kilka fajnych filmów się załapaliśmy:) Nawet Muminki sobie przypomnieliśmy, czy „Lekarstwo na miłość”. W Stanach brakuje mi, że głównie amerykańskie filmy puszczają, ale cóż, przecież są najlepsze:P A tak ogólnie to najbardziej lubię kino kampusowe – atmosfera sali wykładowej, bilet za 2$ i może nie naświeższe filmy, bo puszczane w weekend premiery DVD, ale wiem, że kiedyś będzie mi tego brakować:(

damar5 – Oj, Dana! Pewnie, że będą! Ma jeszcze przyjść mój zestaw kuchenny za kolczyki opublikowane w WOCSie. No i czekam na kolejne dwie publikacje:P O jednej Ci przecież pisałam na gg:P A moja babcia zrzucała mi i moim koleżankom cukierki z okna na drugim piętrze:P Babcia mieszała na mojej trasie dom-szkoła, to zawsze fajnie się krzyczalo: „Babcia Krysia!!!!!!!!!!!!!” I wtedy babcia się wyłaniała z okna:) Oj, bardzo mi jej brakuje, choć już od dawna nie ma jej z nami:(