Z niebieskim noskiem:]

Wszyscy go znamy, większość obawia się i niemiło wspomina kłaczki, ale i tak się na niego decydujemy. O kim mowa? O misiu Tatty Teddy! Wzór „Star Hug” tak bardzo mi się spodobał, że musiałam go wyhaftować. Wzięłam się za niego w grudniu 2008 roku. Wybrałam białą kanwę 14 Charles Craft oraz zamienniki DMC, bo Anchor u mnie nie ma w okolicy. Pierwszy raz sięgnęłam po tamborek. Pierwszy i ostatni! Podziwiam dziewczyny, które używają tamborków, bo dla mnie to była męka:( Nie dość, że niewygodnie się to trzymało w ręce, to jeszcze haftowanie tak ślamazarnie mi szło. No i jeszcze kanwa niemiłosiernie pognieciona. Nie pomogło jedno prasowanie, ale mam nadzieję że przy kolejnym się wyprostuje, bo nie zamierzam go prać. Nigdy nie piorę swoich prac. W grudniu skończyłam wszystkie krzyżyki i wzięłam się za kłaczki. Starałam się robić je według schematu, ale tak się zniechęciłam po jednej rączce, że misio czekał na dokończenie aż do końca maja. Na początku czerwca jechałam na wakacje i chciałam pokazać mamie skończonego misia, więc zaczęłam wielką improwizację (nie mylić z tą z „Dziadów”:P). Chyba trochę mnie poniosło, ale podoba mi się jak wyszedł:) Jak widać na tym przykładzie, a także jak zobaczycie przy okazji moich pozostałych prac, bardzo lubię te wzory, które mają haftowane ramki. Jakieś takie moje małe skrzywienie:P W planach mam jeszcze jednego misia (oczywiście z obowiązkową ramką), ale nie wiem, kiedy się na niego zdecyduję.

Jak tylko wyhaftowałam wszystkie krzyżyki pochwaliłam się mamie z własnego dzieła, a po kilku miesiącach, na urodziny dostałam od mamy maskotkę TT:) Oczywiście jak wszystkie prezenty, zobaczyłam go na skypie, a do moich rąk trafił jak się zobaczyliśmy „na żywca”:P No i teraz mama ma hafcik, a ja maskotkę.

A teraz taka mała ciekawostka nt Amerykanów. Wczoraj dziewczyna z mojej grupy obchodziła urodziny i zaprosiła całą grupę do restauracji na obiad (czyli naszą kolację, bo o 18 wieczorem). Na koniec jednak, gdy kelnerka spytała się czy płacimy razem czy każdy osobno, właśnie solenizantka pierwsza krzyknęła, że osobno! Mnie już takie zachowania nie dziwią, ale mój tata długo był w szoku jak mu to opowiedziałam.

 

paga-tek – Tak, w Michaelsie a także w JoAnn dużo mają różnych guzików. To nieładnie, że tak Cię córka teroryzuje:( Ale ma nadzieję, że kiedyś zrozumie Twoją pasję:) A z Tobą to same problemy! Jak nie cztery identyczne komentarze, to muszę poprawiać notki, bo akurat podczas publikacji mnie odwiedziłaś i zostawiłaś komentarz. Nie wstyd Ci?:P

entheos – Powodzenia na egzaminach! Czasem brakuje mi polskiej sesji i długich studenckich wakacji! Początek semestru letniego pod koniec sierpnia na mojej obecnej uczelni to zdecydowanie za wcześnie a z egzaminami, to też tu nieźle namieszali – trzy czasem cztery w czasie semestru, a nie jeden na koniec. Biscornu polecam, mam nadzieję, że Ci się spodoba ich produkcja:)

anek-73 – Takie nietypowe stworki, jak właśnie budka telefoniczna, najbardziej mnie wciągają:) Co do guzików, czasem jak nie mam ochoty na haftowanie po prostu siedzę i je sobie oglądam i macam:) A te małe kwadratowe to już nawet wykorzystałam, co pokażę w niedalekiej przyszłości.

edyta350 – Biscornu są bardzo przyjemne w wykonaniu:) A mnie jeszcze bardziej przypadły do gustu kwadratowe poduszeczki, których wyprodukowałam więcej niż biscornu. Je też zaprezentuję za jakiś czas. Wiem, że dużo obiecuję pokazać, ale nie mogę na raz odkryć wszystkich kart, bo już nikt nie będzie mnie odwiedzał:(

Agata – Oj, bez takich komplementów, bo nadmę się za bardzo i pęknę!:P

damar5 – Nie podmilaj się aż tak (to hasło wymyślił mój brat!):P Bardzo się cieszę, że budka się podoba. Nie myślałam, że aż taki będzie odzew na nią:)

aeljot – Bardzo lubię zszywanie biscornu, a wypychanie jeszcze bardziej. Bardzo prosta sprawa, tylko tak groźnie wyglada. No może oprócz dekielka w budce telefonicznej, tego nie polecam. Ale spróbuj, może też Ci się spodoba?

Motylek73 – Niezła technika zakupów! Ja mam taką zasadę, że nie kupuję już nic w normalnej cenie ani w niekorzystnych promocjach. Nawet jak mulina satynowa kosztuje 99 centów, to wykorzystuję kupon i mam ją za pół ceny:) Zresztą nie zamierzam zostawać w Stanach po obronie, a zdaję sobie sprawę jak wyglądają zakupy xxx w Polsce, więc kupuję trochę na zapas. Mam nadzieję, że za 2,5 roku będę już w Katowicach korzystać z moich zapasów:]