Z innej planety...

Przyleciała do mnie mała zielona dziewczynka:) Popularnie nazywana Little Green. Dla mnie to dziewczynka, bo jeden ze wzorów przedstawia ją z kwiatkiem. Jak dotąd wyhaftowałam tylko jeden obrazek, ale to na pewno nie mój ostatni. Zaczęłam ją haftować na początku zeszłego roku, ale skończyłam dopiero po wakacjach. Znowu zatrzymały mnie kłaczki. Nie są one takie złe jak w TT, ale trzeba je zrobić w kilku kolorach, backstitche w całym obrazku haftuje się aż siedmioma kolorami. Jako pierwszy wybrałam obrazek z misiem, bo ubóstwiam wszystkie misie:)

W kolekcji są jeszcze trzy inne obrazki. Następny w kolekcji będzie ten z kwiatkiem:)

Jeśli wytrwam, to następny w kolejce jest ten.

Najnowszy wzór pojawił się w zeszłym roku i bardzo mnie rozczarował:( Na pierwszy rzut oka widać, że różni się od innych. Nie wiem czy kiedykolwiek się na niego zdecyduję. A jeśli już, to na pewno będę się starała go upodobnić do poprzednich.

W tym samym czasie, co zaczęłam mojego Little Greena, Iza też się za nie zabrała. I to z większym powodzeniem, bo skończyła wszystkie cztery. Można je obejrzec tu.

 

Odnośnie „kobyły” z poprzedniej notki. Haftowałam ją nitką, którą odkryłam kilka miesięcy temu w JoAnn. Mam ich trochę więcej niż jedną:) Tak mi się spodobały, że kupiłam aż dziewięć. Wszystkie są cieniowane, o trzech różnych grubościach. „Kobyłę” haftowałam najgrubszą nitką, rozmiar 20.

Moje wszystkie poduszeczki i biscornu wypełniam wypełnieniem poduszki, tzn. takiego wielkiego typowo amerykańskiego jaśka:P Jest to jakiś syntetyk. Długo zastanawiałam się,, czym wypychać aż pewnego dnia spojrzałam pod rękę i tak zaczęłam zmniejszanie jaśka:P Haftuję na kanapie a ten olbrzymi jasiek kupiłam, żeby było wygodniej na niej siedzieć a nie wpadać w dziurę przy oparciu. Takie typowe kanapowe poduchy były za drogie. A tak przynajmniej trochę go przemycę w bagażu podręcznym, hihi:P

Cieszę się, że spodobała Wam się moja „kobyła”. Haftowanie zajmuje mi zwykle mało czasu, w porównaniu do wykańczania. Jak już wyhaftuję wszystkie części, to później zaczyna się ciężkie główkowanie nad odpowiednimi guzikami, wstążką etc. Ale nawet to lubię, bo efekty zwykle mi się podobają:)

A z zawartością worka musicie jeszcze chwilę poczekać:P Moim idolem jest mistrz suspensu, Alfred Hitchcock, więc po początkowym trzęsieniu ziemi (zdjęciu worka) napięcie będzie nieprzerwanie rosnąć!